Kahramanmaraş yöresinin konuşma dili, ses yapısı ve kelime haznesi açısından standart Türkçeden farklı özellikler taşımaktadır. Her ilin kendine özgü bir ağız yapısı bulunmakta olup, bu ağızlar o ilin kültürünü ve geçmişini yansıtarak dilimize zenginlik katmaktadır. Kahramanmaraş yöresi de bu açıdan oldukça zengin bir ağıza sahiptir.

Kahramanmaraş ağzı, Kahramanmaraş iline özgü bir Türkçe diyalekti olup, bölgesel özellikleri ve kendine özgü kelimeleriyle Türkiye Türkçesinin çeşitliliğini yansıtmaktadır. Bu yöreye özgü kullanılan bazı kelimeler şunlardır:

ti:reki -> tiryaki

tene -> tane

esger -> asker

mezer -> mezar

ma:danız -> maydanoz

ırahmatlık -> rahmetlik

Gö:sün -> Göksun

mezerlig -> mezarlık

barabar -> beraber

ihtiyeci -> ihtiyacı

maraġ -> merak

habar -> haber

motur -> motor

doktur -> doktor

ezen -> ezan

ecele -> acele

ya:mır -> yağmur

yavrım -> yavrum

pambıġ -> pamuk

hatın -> hatun

avıç -> avuç

yavız -> yavuz

çamır -> çamur

hamır -> hamur

mıgdar geli -> Muhtar geliyor

türkü söyli -> türkü söylüyor

gapıya vuri -> kapıya vuruyor

bilmi:dig -> bilmiyorduk

söylemi:m -> söylemiyorum

ġonuşi:k -> konuşuyoruz

yati:ler -> yatıyorlar

yaşında:hana -> yaşındayken

çıharhana -> çıkarken

Ayrılmiye -> ayrılmaya

yapmiyecek -> yapmayacak

çalışmi:k -> çalışmıyoruz

a:nami: -> anlamıyo

buriye -> buraya

oynamiye -> oynamaya

gonuşmiye -> konuşmaya

oriye -> oraya

köşiye -> köşeye

a:nadım -> anladım

gö:nü -> gönlü

o:lan -> oğlan

a:şama -> akşama

ma:danız -> maydanoz

ya:lama -> yağlama

a:sig -> eksik

so:ra -> sonra

di: -> diye

pari: -> parayı

salü:nü -> salı günü

ellu:ruş -> elli kuruş

aya:mıñ -> ayağımın

yo:sa -> yoksa

aldı:nı -> aldığını

a:r -> ağır

so:du -> soğudu

gücco:lan -> küçük oğlan

dile: sa:lık -> diline sağlık

ġalın -> kalın

asgı -> askı

gız -> kız

yemegden -> yemekten

gıyma -> kıyma

gişi -> kişi

göynek -> köynek

dırnak -> tırnak

daş -> taş

depinmek -> tepinmek

daban -> taban

dartı -> tartı

dudgal -> tutkal

davşan -> tavşan

dezze -> teyze

duddum -> tuttum

eşgi -> ekşi

esgi -> eski

çalışgan -> çalışkan

gar -> kar